In het Drents Museum in Assen is het kunstnaaldwerk van Christine van Zeegen te zien tot 15 september. Het is een overzichtstentoonstelling samen met het werk van haar broer Janus van Zeegen, de eerste materiekunstenaar in Nederland. Beide worden zij in het begin van de 20 ste eeuw gezien als vernieuwers in draad en verf. De hedendaagse textielkunstenaar Alexandra Drenth is uitgenodigd om zich te laten inspireren door de kunst van broer en zus met een prachtig resultaat.
door Annelies Diekman
Kunstnaaldwerk
In het oude gedeelte van het Drents museum bevind zich een prachtige ruimte, waar het naaldwerk en de schilderijen van Christine en Janus van Zeegen goed tot hun recht komen. De voor mij mystieke sfeer in het werk wordt benadrukt door de omgeving. Ik begin te kijken bij de verschillende vissen, gemaakt door Christine van Zeegen. Kleine steekjes in verschillende kleuren met meer en minder draden geven een prachtig kleurrijk effect. Toch komt het heel ingetogen over. Daarnaast zitten er lange geborduurde draden, die elkaar overlappen in oranje, gele, rode en crème tinten. De golvende beweging in het lijf van de vis zweeft het op het doek.
In de vis uit 1918, geborduurd met zijde, vormen korte en lange streepjes het lijf van dit onderwaterwezen. Door de dicht bij elkaar liggende tinten van garen en doek verdwijnt het bijna in de achtergrond. Een paar heldere vlakken, gemaakt met lange geborduurde lijnen zorgen voor een ritmisch, kleurrijk effect en een mooie compositie.
Broer en zus
Janus van Zeegen tekent met zwierige lijnen contouren van dieren, zoals bidsprinkhanen, uilen en diepzeevissen. Christine vertaalt de potloodtekeningen naar eigen inzicht in kleurrijke borduursels. Later ontwerpt ze ook zelf. Het is een bijzondere samenwerking. Janus ontwikkelt zich verder als kunstschilder en gaat ook zand in zijn schilderijen verwerken. In de vormentaal herken ik zeker beïnvloeding van zus en broer. Dat viel me sterk op bij de volgende twee werken. Het onderwerp verschilt, maar het vormen- en lijnenspel hebben een bepaalde gelijkenis.
Over het schilderwerk van Janus van Zeegen vertel ik in dit artikel over naaldkunst niet verder.
Texturen
In het werk van Christine zijn zoveel verschillende structuren te zien. Ik vind het fantastisch en voor vele borduursters is dit natuurlijk een lust om te zien. Naast heel verfijnd borduurwerk met zijdegaren of gouddraad, zie ik ook werk met wollen draad en grove steken. In het werk Zeepoliep laat ze ook draden los hangen. Voor die tijd heel vernieuwend.
Textielkunstenaar Alexandra Drenth
Hedendaags textielkunstenaar Alexandra Drenth is uitgenodigd Door het Drents Museum om zich te laten inspireren door het werk van Christine en Janus van Zeegen. Alexandra is gefascineerd door de natuur en vooral door het onderwaterleven. Ze vraagt in het werk aandacht voor natuurbehoud en vissenwelzijn. In haar textielkunst gebruikt ze oude materialen gecombineerd met borduurwerk.
In de serie Solitude zie je verschillende zeewezens op een zwarte ondergrond. Het is gemaakt van antieke damasten servetten en geverfd in ijzer, azijn en bloemen. Met DMC garen, antiek sierband, vilt, gouddraad en goudcantille is het bewerkt.
Verschillende werken van Alexandra Drenth zijn speciaal voor deze tentoonstelling gemaakt. Herkenbaar in deze naaldkunstwerken zijn de vormentaal en symboliek van de broer en zus van Zeegen. De zeewezens zijn gemaakt van antieke stoffen en geborduurd op een zwarte ondergrond. Het geheel heeft de vorm van een kruis. Het is een moment om stil te staan bij het rijke onderwaterleven dat de mens aan het vernietigen is.
Alexandra Drenth maakte voor deze tentoonstelling het begin van een doorborduurwerk. Het is de bedoeling dat dit borduurwerk door verschillende handwerkclubs afgemaakt wordt. Het gezamenlijke ‘doorborduurwerk’ is tegen het eind van de tentoonstelling in het Drents Museum te bewonderen.
Bron: Drents Museum in Assen