´Alibi´, Michael Raedecker
Vanuit de hectiek van Amsterdam ben ik binnengestapt in galerie Grimm in Amsterdam om het werk van beeldend kunstenaar Michael Raedecker te bekijken. Een enkel raam op doek bij binnenkomst vraagt de volle aandacht en de tijd staat stil. Zijn doeken met een enkel object in de vorm van stoelen, een gordijn, een kamerplant, een raam dwingen je om te focussen. In Michael Raedecker’s nieuwe schilderijen uit 2015 en 2016 waarin verf, textiel, nepbont en draad de hoofdrol spelen, worden voor ons vertrouwde zaken aan het wankelen gebracht. Hoe en wat dat kun je als toeschouwer alleen maar zelf ervaren in direct contact met zijn werk. Een afbeelding kan dit niet overbrengen, ontkracht de wisselwerking van materiaal , techniek en beeld.
Door Annelies Diekman
De Nederlandse Michael Raedecker, woonachtig in Londen, is van modeontwerper overgestapt naar beeldend kunstenaar. Hij combineert in zijn werk verf met stoffen en garens. In zijn eerdere werk nam borduren een belangrijke plek in. In zijn nieuwe werk is borduren minder aanwezig, maar wel heel subtiel door een enkele krachtige of zachte lijn. Aan geen van zijn schilderijen, voorstellingen op deze tentoonstelling is een penseel te pas gekomen. De achtergrond is gemaakt van stof gedrenkt in een sterk verdund acrylverfbad. Lijnen zijn gemaakt door stof dubbel te naaien, wollen draad in verschillende lengtes op het doek vast te zetten. Hij schetst met draad. Hierdoor ontstaat schaduw en oneffenheid in de achtergrond. De vingerplanten of varenachtige planten worden grof met grote steken geborduurd of met geknipte lapjes met een klein steekje vastgezet op het doek. Ook deze lappen zijn in eerst in verf gedrenkt en dan geknipt. Alles in grijze en zwarte tinten. De gordijnen die Raedecker verbeeldt, zijn gevormd uit kluwen van dun, gekreukeld katoen doordrenkt met verdunde acrylverf, die in de vezels is getrokken. De ongelijke verdeling van de verf zorgt voor schaduwwerking. Ramen zijn neergezet met grove streken van uitgeknipte stukken stof.
De stoel
´Candid´, Michael Raedecker
Nieuw in het werk van Michael Raedecker is het gebruik van nepbont als canvas. Deze drager vormt het belangrijkste onderdeel van het schilderij. Het is het materiaal dat het beeld vorm geeft. Vanuit de verte lijkt het of de stoel in beton is gekrast, geëtst. Dichterbij zie je brokkelige zwarte lijnen in nepbont. Het bont is zacht. De lijnen ontstaan door haren uit het bont weg te knippen of in verschillende richtingen te duwen en te fixeren. Een prachtig spel van licht en schaduw in het bont ontstaat. De tegenstelling tussen veraf en dichtbij, hard en zacht zorgt voor een spanningsveld. De stoelen verwacht je in een wachtkamer, een inrichting. Kaal, van alles ontdaan.
De plant, de stoel , het raam, herkenbare vormen van dichtbij, van in en om het huis. Maar wie denkt in een knusse huiskamer terecht te komen, komt bedrogen uit. De verstilling van het beeld, de leegte van wat is, roept eenzaamheid op. De intensiteit van het beeld maakt een verhaal. Geen mens wordt afgebeeld, maar zoals Michael Raedecker in onderstaand interview in het programma Kunststof zegt: “de mens is wel aanwezig in de ruimtes van het beeld. De kijker gaat verder met mijn werk. Ik geef een aanzet, stuur in een richting.
De tentoonstelling ´Camouflage´ in Galerie Grimm, Frans Halsstraat 26, Amsterdam is nog te zien tot 24 april.
Helemaal mee eens, schilderijen die uit stof en garen zijn opgebouwd en een nieuwe wereld scheppen die ook heel bekend voorkomt. Een aanrader!