Met deze expositie toont het Wereldmuseum Rotterdam de enorme verscheidenheid aan borduurwerk, voor een groot deel uit eigen collectie, gemaakt door mensen over de hele wereld. Centraal staat de veelzijdige betekenis van borduren als versiering, als culturele expressie, als document van een verhaal, als uiting van groepsidentiteit en individuele identiteit. Geen woorden maar draden zet de schijnwerpers op de vaak onbekende makers wier handen al die prachtige werken maakten en nog steeds maken.
Mensen hebben handwerken herontdekt als betekenisvolle bezigheid en als onderdeel van slow living: aandachtiger leven in het hier en nu. De collectie van het museum biedt een grote bron van inspiratie en wekt ontzag op voor het technisch vernuft waarmee de werken gemaakt zijn.
In de tentoonstelling zijn zo’n 200 borduurwerken te zien, waarvan circa 170 objecten uit de eigen collectie borduurwerken. Te zien is onder andere een geborduurde doek die een voorstelling toont van Rotterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog en een selectie van Chileense arpilleras. Ook hedendaagse kunstenaars gebruiken borduurtechnieken als medium. Een voormalige katholieke mantel vol poëtische borduursels van de Nederlandse Alexandra Drenth doet de tijd even stilstaan en een werk van de Indiase Rucha Kulkarni vraagt op prangende wijze aandacht voor de onbekende makers in de fast fashion industrie.
Om te borduren heb je in de basis niet veel nodig: naald, draad en een stuk stof. Maar ook daar zijn variaties op te vinden, bewijst de tentoonstelling. Mensen gebruiken datgene wat voorhanden is. Zo functioneren leer, plastic en boombast prima als ondergrond en met stekelvarkenpennen en haren kunnen de steken gezet worden. Ook de motieven zijn vaak afgeleid uit de omgeving, uit de natuur of uit culturele tradities, en worden continu herzien door allerlei invloeden. Borduren speelde tevens een grote rol in het tonen van hiërarchie. Specifieke luxe materialen zoals goud- en zilverdraad werden door specialisten toegepast op textiel en gedragen door elite. De borduurwerken in de tentoonstelling komen uit onder andere Suriname, China, Indonesië, Mexico, Japan en Iran. Ze vertellen ons over de wereld: het zijn optekeningen van culturele, religieuze, politieke, sociale en persoonlijke verhalen.