Ter ere van de 90ste verjaardag van Annie Vriezen is in het Koetshuis van de Fraeylemaborg in Slochteren een tentoonstelling ingericht van een klein deel van al haar werken. Annie Vriezen werd in de jaren 60, 70 en 80 bekend met haar grote gebatikte doeken en haar passie voor weven. Samen met een vriendin bezoek ik de mooie borg in Groningen om haar werk uit die jaren te bekijken. In het wijdse Groningse landschap is de eerste sneeuw gevallen.
door Annelies Diekman
Weven is haar grootste ontdekking
Annie Vriezen leerde het weven in Polen, destijds het mekka op het gebied van weven. Hier begon ze haar weefcarriëre. Ze experimenteerde met verschillende technieken en materialen. Het was haar lust en haar leven. Ze bracht het weven naar Groningen en hing met haar wandkleden in vele openbare gebouwen. Ook internationaal nam ze deel aan verschillende textieltentoonstellingen.
In het Koetshuis hangen een aantal van haar weefwerken. Haar werk Maansverduistering spreekt Leida en mij aan. Het is geweven met linnen, goud en zilverdraad. Het is gemaakt tijdens een verblijf op het atelier van weefster Jolanta Odwidzka. Ze maakte vier losse kleedjes die ze op een linnen ondergrond bevestigde. Het is heel subtiel doordat de kleuren heel dicht bij elkaar liggen en geweven met verschillende weeftechnieken.
In het werk Van donker naar licht zie ik een combinatie van groffe en fijne weeftechnieken met dikke en dunnere materialen. De lichte kleuren en vlakken in het rechtergedeelte zijn prachtig en vormen een sterk contrast met het donker dat grof en onheilspellend is. Het is onder andere geweven met wol, kameel- en paardehaar in de periode 1970-1973.
Batikken
Een andere techniek die Annie goed beheerst is batikken. Ik ben begeestert door haar grote berenklauwen. Het zijn monumentale werken die ze samen maakte met anderen. Batik is een uitsparingstechniek. Met behulp van hete was patronen worden patronen aangebrachtop het doek. In het verfbad pakt alleen de stof waar geen was op zit de verf. Het proces wordt meerdere keren herhaalt met verschillende kleuren. In de jaren vijftig begint Annie Vriezen met het batikken van sjaals. In de jaren 80 begint ze met haar grote figuratieve werken zoals de Grote Berenklauw.
Er hangen 3 Grote Berenklauwen. De één is gedempt van kleur en dat roept een sfeer van verstilling op. De mooi gevormde bladpatronen zijn een plezier om naar te kijken. De andere twee Grote Berenklauwen zijn helder en dieper van kleur en daardoor sterker aanwezig.
Ook haar verstilde en uit grote vlakken opgebouwde landschappen zijn fascinerend. Ik heb jaren in Groningen gewoond en heb veel vertoefd in het landschap rondom het Reitdiep. De batik van Annie Vriezen getiteld Reitdiep was een feest van herkening. De grote, eenvoudige vlakken en vormen geven voor mij de kracht en ruwheid van dit Groninger land weer. Het is sterk in haar eenvoud.
De zandafgraving Veenendaal is voor mij minder verstild, drukker en heftiger door het kleurgebruik. Het is gebatikt op bourette zijde in 1983.
Het Groningerland is mooi en Annie Vriezen die vele jaren op de Allersmaborg in de buurt van Ezinge heeft gewoond heeft de ruwheid, de stilte en wijdsheid in haar werken goed getroffen. Deze reis in goed gezelschap was zeer de moeite waard.
Kan niet wachten om het te zien,
vriendelijke groeten,
Monika