Kunstencentrum K38 in Roden besteedt regelmatig aandacht aan textielkunst. Zeven kunstenaars tonen tot 3 maart hun werk met elk een eigen invalshoek. Het viel me op dat het werken met naald en draad, het tekenen van lijnen, ook op textiel veel zeggingskracht heeft. In de stillevens en de portretten met lapjes is op een heel andere manier met textiel gewerkt. En twee kunstenaars vertellen een verhaal met oude dekens of met geverfde en gekaarde wol. Het werken met vezels en met textiel kent vele mogelijkheden.
door Annelies Diekman
K38 is altijd een fijne plek om naar toe te gaan. De gastvrijheid, de koffie, de ruimte zorgen ervoor dat ik op alle gemak kan kijken naar schoonheid, naar een verhaal, naar ongemak, naar gebruik van technieken door kunstenaars. Dit keer is het de textielkunst.
Naald en draad
Bij binnenkomst valt gelijk het werk van Irma Frijlink op. Voor Vezel geen onbekende. Zij schreef een aantal jaren geleden een artikel in ons blad. Haar werkwijze, tekenen met de naaimachine op industrieel vilt is niet verandert. Door het wegsnijden van bepaalde delen uit het vilt krijgt het geheel extra gelaagdheid. Elke keer weet ze met deze techniek op uitstekende wijze uitdrukking te geven aan het thema kwetsbaarheid in de natuur en bij de mens. Geraakt wordt ik door haar werk: “Verstotene”. Zo invoelbaar, zo kwetsbaar is dit kind.
Marjolein Burbank werkt met papier, naald en draad. In de ruimte hangt een trouwjurk waarop met rood garen kamelen zijn geborduurd met op het borststuk een immens dollarteken. Het heet: “Bruidsprijs”. Ze daagt me uit om na te denken over het verhaal dat ze wil vertellen, de onderwerpen die ze kiest. Aan de muur hangen fotocollages, waarbij gezichten aangevuld zijn met in zwarte lijnen geborduurde kleding. Vrouwen en mannen uit een andere eeuw ondergaan door haar hand een rolverwisseling. Collages met een knipoog.
Betty de Jong werkt op een heel andere manier met naald en draad. Haar hangende lichaam vorm gegeven met doek en lichte en donkere genaaide lijnen, zwevend voor een wand dwingt me om te blijven kijken. Haar genaaide figuren gevangen in blokken van expoxyhars wil je graag oppakken en ronddraaien.
Lapjeswerk
In de galerie zijn verschillende portretten gemaakt door Anna Horlings te zien in kleur en zwart-wit. In het portret van Ramses Shaffy heeft ze gewerkt met 7 verschillende tonen lapjes tussen wit en zwart. In Vezel schreef ze een boeiend artikel over haar werkwijze. (2023 nr 1).
Nicole Ladrak maakt mooie stillevens van stukken stof, die afgewerkt worden met tule. Met zichtbare steken naait ze stof en tule samen. Door met lagen over elkaar te werken ontstaan kleurverschillen, waardoor het werk diepte krijgt. De geborduurde lijnen maken het krachtig. Ze schildert gedekte tafels, waar ik graag aan zou willen schuiven. In haar uitgebloeide tulpen proef ik nog het licht van het voorjaar.
Dekens en naaldvilten met wol
Pytsje Cuperus schildert met geverfde en gekaarde schapenwol. Met viltnaalden brengt ze laag op laag wol aan op pitjeskatoen. Haar inspiratiebron is het waddenlandschap in verschillende jaargetijden.
De beelden die Anneliet van Beelen op deze tentoonstelling laat zien zijn gemaakt van oude dekens. Lichamen en benen in bepaalde houdingen strak gemodelleerd. Door het gebruikte materiaal, dekens van wol, wordt de vorm verzacht.
Als je nog tijd hebt bezoek het Kunstencentrum K38 in Roden of neem een kijkje op de website van de verschillende kunstenaars. Het laat de veelzijdigheid van textielkunst zien.