Tot 22 februari is deze bijzondere tentoonstelling Ode aan mijn moeder te zien bij Hawar in Oldeberkoop. De expositie neemt je mee naar een tijd vol prachtig handwerk uit de periode van vóór 1950. Van borduurwerk tot haak- en breikunst, elk stuk is met liefde en vakmanschap gemaakt door onze moeders en grootmoeders. Het is een feestelijke ode aan de creativiteit en het ambacht van vroeger, waarbij we vergeten schatten uit de kast halen en weer tot leven brengen.
door Annelies Diekman
Stoplappen
Wat een juwelen zijn de stoplappen te zien in de galerie van Hawar. Tijdens de inspiratiedag van Vezel eind november was er tijd om Ode aan mijn moeder te bekijken. Ogen dwalen over deze schatten. Met vakmanschap en veel geduld is dit gemaakt. Nu zien we de schoonheid, maar destijds was niet ieder meisje of vrouw blij met deze oefeningen om deze handwerktechniek onder de knie te krijgen.
Een van onze redactieleden bracht tijdens de inspiratiedag ook haar stoplap mee.
Patroontekenen
Gefascineerd ben ik door de kleertjes van papier die zijn gemaakt tijdens de opleiding destijds voor patroontekenen en naaien. Door het licht dat door het papier schijnt zie je prachtig alle naden lopen. Wat een precisie. Ik vind het ware kunststukken. Als ik dit zie vermoed ik dat door deze leerschool er een zeer goede naaister is opgeleid. Het nodigt me tevens uit om op een fantasierijke manier met papier te gaan werken.
Mazen en stoppen
Wie herinnert zich niet de moeder met een stopmandje op tafel en de kapotte sokken ernaast. In het mandje de kartonnetjes met verschillende kleuren wol, schaar, naalden en niet te vergeten het houten paddenstoeltje. Al vroeg leerde men kleren te repareren en sokken te stoppen. Geld om geregeld iets nieuws te kopen was er niet. De houten paddenstoel verdween in de sok en met veel geduld werd met wol en een soort weeftechniek het gat gedicht.
Tijdens de handwerklessen leerde ieder meisje stoppen en mazen. Bij het mazen volgde je de vorm van de breisteek en borduurde je vaak in een andere kleur op het breiwerk. Bij de oefeningen gebeurde dit vaak in rood op wit. We vroegen ons af waarom dit zo was? Is dat omdat het dan duidelijk zichtbaar is wat je doet?
Op deze inspirerende dag leert Elly van Elp-Bosscha ons op een moderne manier stoppen. Ze heeft prachtige voorbeelden bij zich hoe je een gat in de trui of sjaal of handschoen tot een waar kunstwerk om kunt toveren. Nu heet het geen zuinigheid meer, maar duurzaamheid.
Om elkaar te stimuleren in ons werk voor Vezel geeft Floor de Bruijn een lezing en videopresentatie over het werk van Meta Struycken. Het zijn miniatuur jassen op zeer mooie en met verschillende handwerktechnieken bewerkt. Ook een inventieve en beeldende manier om je kleding te repareren. Koester je kleding, inplaats van ze na een paar keer dragen af te danken. Haar tentoonstelling was in 2024 te zien bij galerie Eenwerk.
Herinneringen
In de tentoonstelling Ode aan mijn moeder komen zoveel herinneringen boven. De gesmockte jurkjes, de open gebreide kniekousjes gedragen in zwart gelakte schoentjes. Het abc in rood op wit, dat nog ergens in mijn kast verborgen ligt. De gebreide poppenkleertjes, het geblokte kleedje waar ik sterren op geborduurd heb. Het kantwerk van prachtig licht geweven doeken en doopjurkjes. Als kind stond ik er niet bij stil, nu zijn het waardevolle herinneringen en handvatten om op een andere manier met deze handwerktechnieken aan de slag te gaan.
Tijdens deze inspiratiedag was de tijd tekort om alles goed te bekijken. Het is leuk om samen met vriendin, moeder, schoonmoeder of oma deze prachtig en speels ingerichte tentoonstelling te gaan zien. Stof om met elkaar te praten is er genoeg. Dat blijkt uit alle enthousiaste verhalen van de bezoekers die geweest zijn. Tot 22 februari nog te zien bij Hawar in Oldeberkoop.