In het lentenummer van Vezel is de kous van tante Lien uit de vorige eeuw een leidraad. Herstellen, verstellen en hergebruik: Vroeger een bittere noodzaak, nu een bewust omgaan met materialen. We kunnen niet blijven weggooien en grondstoffen verspillen. Daar tussen door geweven speelt het thema werken volgens vaste patronen of werken vanuit de vrije hand een rol in de artikelen. Ik mag wel zeggen : ” Het is een boeiende uitgave geworden”.
Gaten repareren
De kous van tante Lien, een erfstuk dat in handen kwam van Meinie Wardenier, roept een wereld aan herinneringen op. De vele malen verstelde, gestopte kous vertelt het verhaal van de armoede in ons land in de vorige eeuw. In het gezin waar ik woonde stond de verstelmand elke week op tafel. Kleren werden niet weggegooid, maar herstelt of vermaakt tot nieuwe kleding. Het woord: visible mending kende men toen niet. Nu staat het volop in de belangstelling: Niet onzichtbaar verstellen , maar vooral zichtbaar repareren. Een nieuwe tijdsgeest?
Afval bestaat niet
Ook praten we meer en meer over recycling. Afvalstoffen worden grondstoffen. Voor Anne Marie van der Veen is dit een belangrijk uitgangspunt bij al haar kleermakerswerk. Meerdere keren liet ze in Vezel zien hoe ze van oude kleding prachtige nieuwe ontwerpen maakte. Ze is er een ware kunstenaar in. Als voorbeeld dit keer staat in dit nummer het patroon van een yogakussen, gevuld met resten van stoffen. Iets om in alle rust over na te denken.
Dat je met resten ook de prachtigste omslagdoek kunt breien laat Karin Glaubitz zien. Het is toveren met een magische driehoek. Joyce Veldhuis geeft een recept voor een geometrische sjaal. Breiliefhebbers haal je resterende bolletjes maar tevoorschijn.
Boro
Kleren repareerde men over de hele wereld. Het Japanse woord boro betekent versleten, opgelapte kleding. Tientallen lapjes werden verbonden met elkaar door middel van de rijgsteek. Vroeger was dit bittere noodzaak, nu wordt de techniek van lapjes aan elkaar borduren tot kunst verheven. Elly van Elp-Bosscha maakt van oude spijkerbroeken een functionele nieuwe outfit. Van de resten die overblijven knipt en legt en borduurt ze met de rijgsteek uit de vrije hand.
Zenbroidery
Het verschil tussen maken voor funktioneel gebruik en je in je werk met de stroom mee laten gaan zonder een vast omlijnd doel zien we ook bij Afke Zwierzina. Ze heeft zich verdiept in blackwork embroidery. Borduren in zwart, wit volgens vaste geometrische patronen en figuren. In de geschiedenis van de textiel zijn prachtige voorbeelden te vinden. Bij Afke verandert deze vorm van borduurkunst in zenbroidery. Wat dat is verraden we nog even niet.
Keuzes maken
José van Loon laat zich op de stroom meegaan, maar maakt wanneer het moet duidelijke keuzes. Dat levert telkens verrassend werk op. In haar verhaal zie ik veel, heel veel voorbij komen. Uiteindelijk wordt er veel, heel veel weggelaten. Juist het weglaten is de kunst. Er ontstaat eenvoud.
Ook Eke Krug gaat met de stroom mee en maakt keuzes. Bij haar zie ik een ander proces. Er is veel, heel veel. Ze kiest vorm als uitgangspunt en bouwt daarmee aan haar eigen taal. Het blijft veel en het is krachtig. Een stimulans voor ieder van ons om door te zoeken.
Solar Dye
We eindigen met de zon omdat we die hard nodig hebben. Zon is warmte, is energie, is kleur. Adrian Salome laat de zon haar draden en lapjes verven. Evenals Jacqui Bakkers verven ze beide hun garens en stoffen samen in één verfbad, om zo een mooie harmonie in kleuren te krijgen tussen de materialen. Op de voorkant van de Vezel zie je de geverfde bolletjes van Jacqui. Het verven is gemakkelijk op te volgen.
Nog veel meer is te lezen in het lentenummer. Binnenkort brengt Vezel de zon in uw huis.